De straat van de ijsjes

De meeste mensen lopen er min of meer toevallig wel een keertje doorheen. Mocht dat nu niet gebeuren, wandel er dan alsnog even naartoe als je in Rome bent en toch het Pantheon bezoekt: de Via della Maddalena. Het straatje staat vandaag centraal in de serie Romeinse straatverhalen en biedt voor de verandering eens niet alleen kunst, cultuur en geschiedenis, maar vooral ook de lekkerste ijsjes van Rome!

Wanneer je met je rug naar het imposante Pantheon staat op Piazza della Rotonda, loop je rechtdoor richting het Campo Marzio en houd je rechts aan om naar de Via della Maddalena te lopen. Na een paar honderd meter bereik je een klein pleintje dat de naam Piazza della Maddalena draagt. Hier vind je meteen ook de naamgever van zowel straat als plein: de Santa Maria Maddalena.

Oefenterrein van legioensoldaten

De wijk waar we ons bevinden, die nu nog weleens Campo Marzio (Marsveld) wordt genoemd, komt min of meer overeen met het originele Marsveld, het Romeinse Campus Martius. Een groot deel van de oudheid was dit een onbewoonde vlakte, net even buiten het toenmalig centrum in een bocht van de Tiber, die voornamelijk voor militaire trainingen gebruikt werd. In de loop der eeuwen werden er wel verschillende, kleinere gebouwen neergezet op het Marsveld, onder andere door keizer Augustus. Het Pantheon, even verderop, werd pas rond het jaar 125 na Christus gebouwd, alhoewel de inscriptie op de gevel anders doet vermoeden.

De camillianen

Terug naar het begin van de Via della Maddalena: de Santa Maria Maddalena. Vòòrdat die kerk er stond was er op dezelfde plek ruimte voor een kapel en een ziekenboeg, beide toebehorend aan de Aartsbroederschap van Gonfalone, een van de oudste congregaties van Rome. Pas in 1586 kwam het complex na veelvuldig aandringen in handen van Camillus de Lellis (stichter van de camillianen), die het meteen in gebruik liet nemen als zetel van de Compagnia dei Ministri degli Infermi, geestelijke ziekenverzorgers. In 1621 lieten de camillianen het voorliggende plein verbreden en men begon met een project om de kerk te verplaatsen. Uiteindelijk zou er meer dan een eeuw aan de nieuwe kerk en een nieuw klooster gewerkt worden. Verschillende architecten werkten aan het bouwproject, waaronder Carlo Fontana (die de koepel en het plafond voor zijn rekening nam).

Een kerk van glazuur

Vandaag de dag staat de Santa Maria Maddalena bekend als een van de weinige voorbeelden van de architectuur die typisch past bij de late barok, of rococo. De kritiek op het gebruik van deze uitbundige, weelderige stijl bij een religieus gebouw kwam al snel: ‘kerk van glazuur’, werd de bijnaam van de Santa Maria Maddalena.

Romantischer is het verhaal van Teresa en Pio, dat zich afspeelde in de Via della Maddalena. Teresa Bennicelli en Pio Pratesi zouden hopeloos verliefd op elkaar zijn geweest, maar de liefde had geen toekomst. Pio had zijn leven al beloofd aan de heer: hij was in opleiding om priester te worden. Teresa’s hart kon dit niet aan; ze pleegde liever zelfmoord dan Pio te verlaten, zoals de families van haar vroegen. De jonge Pio was gek van verdriet. Zijn priesterwijding en zijn eerste mis vierde hij dan ook bovenop het graf van zijn jong gestorven geliefde, een graf dat zich uiteraard in de Santa Maria Maddalena bevindt.

IJsparadijs

Nu we weten waar de naam Via della Maddalena vandaan komt, is het tijd om te kijken wat het straatleven er vandaag de dag te bieden heeft. Waar je in steden wel vaker een ‘little Italy’ of een ‘chinatown’ tegenkomt – respectievelijk een kwartier waar veel Italiaanse restaurants zitten en een plek waar Chinese eetgelegenheden zich verzamelen – ben ik nog niet eerder een stratenblok tegengekomen dat zo’n ijsparadijs is als rond de Via della Maddalena. Zorg er dus voor dat je niet al teveel gegeten hebt als je hier rond wandelt, zodat je overal kunt proeven… De route gaat als volgt:

1. Il Gelato di San Crispino, Piazza della Maddalena 3

Bij San Crispino draait het vooral om merengue-ijs… Hoewel de andere smaken ook goed zijn, is deze specialiteit van het huis vaak in verschillende combinaties te krijgen en een must-taste.

2. Gelateria della Palma, Via della Maddalena 19-23

Heb je even? Zo niet, loop dan maar door, want om een keuze te maken bij Della Palma heb je even wat tijd nodig. Het is dan ook vooral het enorme aanbod aan smaken dat hier indruk maakt. Het is misschien niet de meest verfijnde ijszaak van de buurt, maar mag in dit rijtje ook zeker niet ontbreken.

3. GROM, Via della Maddalena 30

‘Il gelato di una volta’ – ijs zoals ze het vroeger maakten… GROM staat niet alleen voor lekker ijs van verse ingrediënten, maar ook voor meer ideële zaken als biologische producten, duurzaamheid en ecologisch bewustzijn. Inmiddels heeft GROM in heel Italië en ook in Rome op meerdere plaatsen vestigingen – elk steevast met een rij Italianen voor de deur.

4. Giolitti, Via degli Uffici del Vicario 40

Net om de hoek bij GROM, aan het einde van de Via della Maddalena, vind je het legendarische Giolitti. Doet Giolitti de reputatie die ze al jaren heeft eer aan? Toegegeven, op het ijs is helemaal niets aan te merken, maar de bediening in deze gelateria laat meestal wel het een en ander aan vriendelijkheid te wensen over…