In 2005 reisde ik voor de eerste keer Rome voorbij. Ik nam de trein naar het zuiden van Italië, en ging met een tas vol vooroordelen het avontuur tegemoet. De trein denderde voorbij Napels, voorbij Potenza, voorbij Taranto, om uiteindelijk in Lecce te stoppen.
Ik was in Puglia, finis Italiae, en hier zou ik de komende maanden blijven. Maanden waarin mijn vooroordelen langzaam plaatsmaakten voor waardering, voor het land, de inwoners en het leven in de hak van de Italiaanse laars.
Ik keerde vele malen terug naar het prachtige Puglia. Om dit paradijselijke stukje Italië aan Nederland voor te stellen schreef ik er een boek over, dat eerder dit jaar verscheen.
Wat misschien nog wel leuker is dan het schrijven van zo’n boek, is dat anderen dan weer over jouw boek gaan schrijven. Zo werd Puglia. Reizen door de hak van de Italiaanse laars besproken in Italië Magazine, in het culinaire tijdschrift La Cucina Italiana, en op Ciao tutti, Nederlands grootste Italiëblog.
Onlangs kwam daar een leuke nieuwe bespreking bij, op het heerlijke culinaire blog Italiaans koken met Antoinette (‘een beschrijving van het leven in Italië aan de hand van eenvoudige recepten’):
‘Een boek voor de inlezer, de opzoeker en de nagenieter. Want Puglia geeft veel geografische, historische en culturele achtergrondinformatie over de regio,’ schrijft Antoinette,
‘Zo weet ik nu waar het einde van de aarde ligt, welke wind er waaide voordat de Romeinen poot aan de grond kregen in Puglia en waar Pyrrus zijn overwinning precies behaalde.’
orpheuskijktom.com 