Foto: Ernie Enkelaar
Onlangs interviewde ik voor Ciao tutti de Britse schrijver Tim Parks, die niet alleen bekend is van zijn romans, maar ook van zijn boeken over Italië, het land waar hij inmiddels 32 jaar woont. Fictie en non-fictie zitten dus allebei in zijn repertoire – hoe is dat eigenlijk zo gekomen?
Tim Parks:
‘Ik kwam 32 jaar geleden naar Italië om romans te gaan schrijven. Het leek een goed idee: ik zou gewoon een parttime baan zoeken. Maar ik was voornamelijk romans aan het schrijven die niemand wilde publiceren. Het was nooit in mijzelf opgekomen om Italië-expert te worden, dat ging heel geleidelijk: dat ik me realiseerde dat ik zou blijven, dat ik de taal ging leren. Toen kwam er ineens die vraag van een uitgever uit Groot-Brittannië: of ik een boek wilde schrijven over het leven in Italië. Het was mede naar aanleiding van dat Franse succes: Een jaar in de Provence van Peter Mayle. Hij stuurde me dat boek toe, ter inspiratie. Ik las het en pakte meteen de telefoon: ‘dit kan ik niet’. Wat Mayle deed, schrijven over hoe hij als rijke buitenland, die geen Frans spreekt, naar Frankrijk gaat en de werklui bekijkt die zijn zwembad aanleggen – dat stond zo ver af van mijn ervaring. De uitgever maakte zich geen zorgen: hij wist zeker dat ik het op mijn manier ook goed zou kunnen.
Ik ging zitten en begon te schrijven. Over die wat vreemde, bijna boerse Italiaanse arbeidersklasse die bij ons in het gebouw woonde. Na 40 pagina’s stuurde ik op wat ik had geschreven en mijn uitgever zei: ‘Je had gelijk, dit kan niet.’ Het was niet het soort boek waarvan de Britse middenklasse spontaan een huis ging kopen in Toscane. Nee, dat klopte. Ik besloot toch maar door te schrijven en het werd uiteindelijk een groot succes. De uitgever die me ertoe aan had gezet belde op en zei: ‘Je had toch gelijk.’
Zo begon ik met het schrijven van boeken over Italië.’
Meer weten?
Meer over Tim Parks weten? Lees dan hier het hele interview. Of bestel zijn laatste boek Italië op het spoor via deze link bij Bol.com!
orpheuskijktom.com 
Leuke en langverwachte opvolger van Italiaanse buren en Italiaanse opvoeding! Met hilarische observaties van Italianen en hun manier van doen. Als collega auteur kan ik bevestigen dat het allemaal klopt. Onbegrijpelijk zijn de vele spelfouten in de Italiaanse woorden die in het originele Engelse boek nota bene wel goed geschreven waren!