14 augustus, 1480. Zo’n achthonderd inwoners van de Zuid-Italiaanse stad Otranto worden door Turkse veroveraars op brute wijze onthoofd, omdat ze weigerden hun christelijke geloof af te zweren en zich tot de islam te bekeren. Deze maand haalden de 800 martelaren van Otranto weer even het (rkk) nieuws: Paus Franciscus verklaarde hen op 12 mei 2013 heilig.
Het meest oostelijke stukje Italië
Otranto is de meest oostelijk gelegen stad van heel Italië. Het oude centrum van het havenstadje wordt omsloten door een imposante stadsmuur die nog vrijwel intact is. Binnen die muren heerst een fijne sfeer, die weinig van doen heeft met de naargeestige en angstaanjagende verhalen rondom het (fictieve) kasteel dat de hoofdrol speelt in Horace Walpole’s griezelroman The Castle of Otranto. Het boek gaf desalniettemin veel bekendheid aan het kleine havenstadje aan de Ionische Zee.
De echte burcht van Otranto geeft het stadje eerder een charmante, historische aanblik. Voordat het kasteel werd gebouwd was Otranto al een havenplaats van enig belang van de Grieken van Zuid-Italië, en later van de Romeinen. Zoals in de rest van Puglia namen later de Byzantijnen en daarna de Turken de macht over.
Slachtpartij
Op 28 juli van het jaar 1480 bereikte de Ottomaanse (Turkse) troepen de kust van Puglia. Otranto, dat op dat moment bij het koninkrijk Napels hoorde, werd twee weken later, op 11 augustus, door hen ingenomen.
Bij de inname van de stad werden zo veel mogelijk mannelijke inwoners afgeslacht – zo’n vijfduizend vrouwen en kinderen werden op hun beurt als slaven weggevoerd. Enkele honderden mensen waren naar de kathedraal gevlucht, waaronder aartsbisschop Stefano Argercolo de Pendinellis. De Turken vielen de bisschopskerk binnen en richtten er een bloedbad aan: niemand zou de slachtpartij overleven. De aartsbisschop werd onthoofd en op een spies gezet, de kathedraal werd door generaal Gedik Ahmet Paşa veranderd in een paardenstal.
De ruim 800 inwoners van Otranto werden bij die Turkse inval geëxecuteerd, omdat ze weigerden zich tot de islam te bekeren. De beenderen van deze martelaren zijn later naar de kathedraal van de stad overgebracht, waar ze sindsdien achter glas tentoon worden gesteld.
Monnikenwerk
De romaans-gothische kathedraal van Otranto is een van de juweeltjes van de stad en de grootste die je in de hele regio kunt vinden. Karakteristiek voor de religieuze architectuur in Puglia is het 15de-eeuwse rozetraam dat op de façade prijkt. Recht daaronder bevindt zich de barokke toegangspoort van de kathedraal. Binnen in de kerk, die verdeeld is in drie schepen, vind je in het midden een vloermozaïek dat dateert uit de 12de eeuw. Het maken van de uit duizenden stukjes bestaande mozaïek was met recht een monnikenwerk: fra Pantaleone, een geduldige monnik uit het verderop gelegen klooster San Nicola di Casole, werkte er tussen 1163 en 11635 onafgebroken aan. Op het mozaïek zijn onder andere de Ark van Noach, de Toren van Babel, de tekens van de dierenriem, Alexander de Grote en Koning Arthur te zien – een vreemd en bont gezelschap van bijbelse en heidense figuren. Het kunstwerk wist als een van de weinige te ontsnappen aan de vernielingszucht van de Turken en is daarom des te meer van waarde voor de stad. In het rechterschip vind je de Cappella dei Martiri, waar de eerdergenoemde relieken van de martelaren van Otranto in vitrines te zien zijn.
♥
Meer lezen over Puglia?
orpheuskijktom.com 