Een kijkje achter de schermen van het Vaticaan; dat zouden we allemaal wel eens willen. John Thavis kreeg het, vijfentwintig jaar lang. Als verslaggever van de Catholic News Service volgde hij al die jaren de leiders van de katholieke kerk op de voet. Even geleden nam Thavis ontslag als hoofdredacteur van de Catholic News Service. In De Vaticaandagboeken schreef hij de ervaringen van een kwart eeuw carrière in het Vaticaan op.
Thavis neemt de lezer onder andere mee naar de pausverkiezing in 2005 – niet wetende, natuurlijk, dat er nog geen 10 jaar later weer een conclaaf zou plaatsvinden. De passage geeft een mooi kijkje in hoe de in Rome verzamelde journalisten de verkiezing destijds en misschien ook wel afgelopen week meemaakten.
“Ondanks de verzekeringen die het Vaticaan voor het conclaaf had gegeven had de rook er grijs uitgezien. Daarna wit. Daarna weer grijs.”
ACHTER GESLOTEN DEUREN
“ ‘Ik wil dat het voorbij is. De druk, het is gewoon te veel.’ Sophie de Ravinel, een jonge verslaggeefster voor Le Figaro, slaakte een diepe zucht toen ze haar hoofd in het hokje van de Catholic News Service stak.
Dat was dinsdagmiddag om drie uur, op de tweede dag van het conclaaf, en in de persruimte van het Vaticaan hing een geladen sfeer van ongezonde nervositeit. De avond daarvoor en die ochtend had de schoorsteen van de Sixtijnse Kapel tot twee keer toe zwarte rookwolkjes uitgebraakt. Maar ondanks de verzekeringen die het Vaticaan voor het conclaaf had gegeven – en het gebruik van chemische kleurstoffen – had de rook er grijs uitgezien. Daarna wit. Daarna weer grijs.”
(…)
“Geschiedenis ontstond achter gesloten deuren. Het was ondemocratisch, het was ondoorzichtig, het was fantastisch. De onzekerheid en de angstige afwachting die heersten in de stampvolle persruimte droegen nog het nodige bij aan mijn staat van verrukking. De schoorsteen was het klapstuk. Een organisatie die het overlijden van de paus aan de persbureaus doorgaf met een e-mailtje en twee weken later de verkiezing van diens opvolger aankondigde met rooksignalen, dat had iets van een betoverende onwerkelijkheid.
Mijn redactie zat op de thuisbasis in Washington ook naar de rooksignalen te kijken, net als de redacteuren van Sophie in Parijs. Dat konden ze zelf zien op de televisie. Van mij verwachtten ze dat ik die signalen zou weten te duiden. De gedachte was dat vijfentwintig jaar verslaggeving van het Vaticaan mij meer inzicht had gegeven in het onderscheid tussen verschillende tinten grijze rook.”
VERDER LEZEN
De Vaticaandagboeken
John Thavis
ISBN 9789035139466
Uitgeverij Bert Bakker
€ 19,95
orpheuskijktom.com 